Buscar este blog

jueves, 22 de agosto de 2013

Lois Pereiro..(1958-1996)..revisitado



El poeta con 20 años


Luz e sombras de amor resucitado (1995):

VII

(Tantos anos que non me observaba
unha pel distinta á miña, ou que non fose xa
parte dos meus ollos, explorada, coñecida
ou compartida...)

               Vendo eses dous ollos latexantes
               cal visión dunha imaxe entresoñada
               no seu peito en perfecta simetría
               cun interno tremor que me fascina
               desexaría entrar nela e refuxiarme
               no seu corpo secreto para sempre
               protexido da morte

               coa súa vida

               féndeme o corpo un húmido arrepío
               e bícame as vértebras con furia

               nun vértigo de dor e de tenrura




2 comentarios:

  1. Me permito traduciros al castellano a todos aquellos que no conoceis esta hermosa lengua..

    (Tantos años que no me observaba
    una piel distinta a la mía, o que no fuera ya
    parte de mis ojos, explorada, conocida
    o compartida...)

    Viendo esos dos ojos latentes
    cual visión de una imagen entresoñada
    en su pecho en perfecta simetría
    con un interno temblor que me fascina
    desearía entrar en ella y refugiarme
    en su cuerpo secreto para siempre jamás
    protegido de la muerte
    con su vida

    Hiende mi cuerpo un húmedo horror
    y me besa las vertebras con furia
    en un vertigo de dolor y de ternura



    ResponderEliminar
  2. El amor y ese tipo de belleza, no tienen idiomas ni épocas
    Gracias por el aporte Kero, que falta me hace en estos días que prestando demasiada atención al mundo, no solo no evito su dolor, sino que aumento el mío
    Me vestiré con la indiferencia loca de Bukowski y la rebeldía intemporal de Pereiro, con el que comparto algunas ideas sobre la soledad
    Un abrazo

    ResponderEliminar